5 days left to Kona: rustdag

Vandaag hadden we een rustdag ingepland. Dat betekent natuurlijk niet dat je niets doet. Vanmorgen namelijk eerst weer het parkoers gezwommen. Heen stond er een flinke stroom tegen. Die laatste boei leek maar niet dichterbij te komen. Terug zwemmen na het keerpunt is dan de beloning. Na 1.10 stond ik weer aan de kant. Bij de pier is nu iedere dag druk. De kwgends uit de sport lopen daar gewoon in het wild rond. Vandaag was Dave Scott (6x winnaar van IMKona) aan het zwemmen en zat Bart Arnouts (winnaar IM Hamburg) een tafeltje verderop aan zijn koffie te sippen.
Verder wordt de pier langzaam aan omgetoverd tot de finisharea. Het stadion wordt opgebouwd met de bekende finisharche. Als je daaronder doorloopt krijg je zaterdag te horen dat je Ironman bent. Zover is het nog niet. De spanning in Kona wordt stilaan opgebouwd.

Na het zwemmen hebben Ruud en ik de auto gepakt en zijn we naar Hawi gereden. Hawi is het keerpunt van het fietsen. Ruud kent het laatste stuk naar Hawi niet. Dat hebben we verkend. Het is voortdurend vals plat en glooiend omhoog. En dat 18 Mile lang. Omhoog betekent ook weer omlaag. Maar die afdaling van Hawi naar Kawaihae is tricky. Als het zaterdag tegen zit waaien daar de famous Mumuku crosswinds, direct vanuit zee. Dat zijn verschrikkelijke windvlagen waarbij je het gevoel krijgt dat je van de weg wordt geblazen. Om die reden zijn dichte achterwielen in Kona verboden. In 2008 waaide het enorm en was ik blij dat ik heelhuids de afdaling had gehaald. Ik weet wat het is. Het is alsof er voortdurend sidderingen door je fiets/frame gaan; niet fijn.
In Hawi hebben we een lunch genomen en zijn we doorgereden naar de Pololu Vallei. Daar zie je een heel ander gezicht van het Eiland. Geen lava maar veel tropisch groen. Zie de foto's. Vervolgens zijn we via Waimea weer richting Kona gereden met hier en daar een stop voor een mooi plaatje.
Om half vijf waren we weer in Kona. Daar had het aan de straten te zien behoorlijk geregend. Dat kan dus ook op Big Island.
Straks gaan we de eerste supporter ophalen, mijn broer.Hij is er al voor de derde keer bij. Dat is heel speciaal.
Morgen voor de een na laatste keer naar Kawaihae. Want zaterdag is dan voorlopig de laatste keer. Morgen is ook de Nation Parade. Dan lopen alle deelnemers per land bij elkaar door een gedeelte van het dorpje. Wij Nederlanders lopen er dit keer uniform bij in een heus oranje shirt van de Nederlandse Triatlon Bond.
Tot morgen maar weer.
Aloha
Jan