Four weeks left to Kona: het wordt spannend

Het blog is enigszins verlaat. Dat heeft te maken met de tegenslag die ik in het weekend ondervond. Donderdag had ik voorzichtig gelopen. Een minuut wandelen en een minuut lopen. Dat afwisselend 20 minuten lang. Dat ging goed en gaf hoop voor een wat langere looptraining in het weekend. Doel was zondag om een kwartier te lopen, anderhalf uur fietsen en dat twee keer. Zaterdag had ik nog naar Muiden heen en weer gefietst zonder enig probleem. Zondag stond ik te popelen om te lopen want de knie voelde goed aan. De eerste kilometer ging makkelijk in 12 km p/u. Toen een minuut gewandeld en toen maar een iets rustiger kilometer in 11 km p/u. Weer een minuut wandelen. In de derde kilometer ging het echter mis. Het schoot erin. Ik moest wandelen en wandelend naar huis. Met steken in mijn knie. Daarna nog wel gefietst met de gedachte: ik fiets het er wel uit. En het was lekker weer. Maandag ochtend voelde het niet goed. De knie zeurde en zelfs wandelen was pijnlijk. Toen overleg gehad met coach Frank Heldoorn en met een bekende die al eerder naar mijn knie gekeken. In ieder geval: lopen on hold en alleen heel rustig fietsen. Verder heb ik maandag ook contact gezocht met mijn fysio. Daar kon ik vanmorgen terecht. Hij bevestigde de eerder gestelde diagnose van een geïrriteerde licht ontstoken mediale band (binnen knieband) met vocht in de knie (hydrops). De fysio wreef op een bepaalde wijze over mijn knie en je zag het vocht zo gaan. Hij vertelde ook dat er nu een ontstekingsreactie is als gevolg van het lopen op zondag. Zo’n reactie duurt gemiddeld 72 uur. Verder gaf hij mij hoop door te zeggen dat het reëel is te veronderstellen dat het over vier weken over zou kunnen zijn. Dat zou mooi op tijd zijn: een week voor Kona. Hoop doet leven. Ik grijp deze strohalm gaan. Ik zal er alles aan te doen om zo goed mogelijk voorbereid aan de start te staan. Ik mag de binnenste knieband voorlopig niet belasten. Gelukkig mag ik wel zwemmen en fietsen. Als alternatief voor het lopen ga ik op de crosstrainer.  Daarmee hoop ik het lopen te kunnen opvangen zonder de schokbelasting.

Door de aangereikte strohalm heb ik mij inmiddels herpakt. Toen ik wandelend naar huis moest zondag zag ik het somber in. Door de steun van mijn vrouw, mijn broer en naaste vrienden en mijn teamgenoten ga ik er het beste van maken. Ik leef nu in het moment. Dat betekent dat ik me nu weer goed voel. De knie voelt weer rustig. Ik heb gerichte oefeningen gekregen om Vastus medialis (voor de liefhebbers) te trainen.   Vanavond heb ik weer anderhalf uur gefietst en dat gaf veel voldoening. 

De komende periode wordt spannend en is voor mij de proef of ik met tegenslagen om  kan gaan. Ik ben nog niet zover dat ik al mijn verwachtingen bijstel maar dat zou zomaar wel aan de orde kunnen komen. Dat ik überhaupt blij moet zijn als ik de finish haal. Zoals gezegd zover ben ik nog niet. Als ik daar nu al aan zou toegeven zou ik de trainingen niet meer kunnen opbrengen. Genoeg nu over het ongemak. 

Dit alles betekent dat de voorbereidingen gewoon doorgaan. Deze week gaat mijn fiets naar De Haan Wielersport om mijn Argon 18 “ Kona klaar”  te maken. Ook ga ik deze week bij een bevriende triatleet een fietskoffer ophalen.   

Tot slot, met veel genoegen lees ik jullie reacties. Het is goed om te lezen met hoeveel plezier jullie de reis naar Kona met mij meemaken.  

aloha

jan