Kona dag 9

De laatste dag voor de wedstrijd. Wederom goed geslapen. Na een licht ontbijtje op de fiets gestapt om los te fietsen en te checken of alles het goed deed. Ook heb ik de belangrijkste boutjes nog nagelopen. Samen met Bart heb ik een uurtje over de Alii Drive gefietst (zie foto). Vervolgens thuis in de condo koffie gedronken en HhhH uitgelezen. Een prachtig en intrigerend boek over de aanslag op Heydrich in mei 1942 in Praag. Op een voor mij aansprekende wijze neemt de schrijver je mee in zijn zoektocht naar de achtergrond van de aanslag en de verschrikkelijke gevolgen. "Afleiding genoeg dus".

Vanmiddag moesten ook de fiets en helm en de loopspullen worden ingeleverd. Dat betekende dat ik van te voren mijn twee drinkflesjes moest aanmaken (voor de liefhebbers: per flesje 5 gels en een zouttablet). Ik heb mij voorgenomen mezelf de laatste 6 mile (na energy lab) op cola te trakteren (positieve beloning).

De bike check in is een parade langs mensen die, zoals reeds geschreven aan het turven zijn. ik heb er een foto van gemaakt. De bike check zelf stelt niks voor. Dat doen die Duitsers toch grondiger. Kennelijk vinden de Amerikanen dat je ook zelf verantwoordelijk bent voor je materiaal. Niets werd gecheckt; remmen noch opzet stuur of bar ends. Evenmin werd gekeken of je helm wel goed zit. Bij mij zit het goed, ik rij immers met een splinternieuwe oranje Rudy Project helm.

In de transition area word je begeleid door een volonteer die je aanwijst waar de fiets moet staan en waar de fiets- en looptas opgehangen moet worden. Ook dat doe jezelf. De organisatie is nergens verantwoordelijk voor. Zodra de spullen zijn ingeleverd is de wedstrijd weer een stukje dichterbij gekomen. Zo ben je aan het afvinken en aan het aftellen. Ook wordt het steeds overzichtelijker. Voor morgen hoef ik nog alleen maar mijn zwemspullen en mijn bidons voor op de fiets mee te nemen en natuurlijk de fietspomp. Je laat namelijk de spanning uit je banden lopen als de fiets de hele dag verder in de zon staat. S morgens worden ze dan weer op spanning gebracht. Dat is een apart geluid, als iedereen zijn banden op spanning brengt. De triatleten weten wel wat ik bedoel.

Na de check in heb ik de finish area bekeken. Deze werd opgebouwd (zie foto). Over 24.00 uur hoop ik ook daar van de "voice of Ironman" Mike Reilly te horen dat ik een ironman ben.

Nu rest mij rusten en ontspanen. Ik kan nu niks meer doen. Net als vroeger bij een proefwerk. Voor het slapen gaan moet je het kennen. Er valt niets meer te leren. Het zit allemaal tussen de oren. Je lichaam is klaar om de klappen van morgen op te vangen. Dat het morgen zwaar wordt is zeker. Het zal warm worden las ik al ergens op Twitter. Gelukkig heb ik het al een keer meegemaakt en denk ik een beetje te weten wat te doen als het tegen zit. De wedstrijd is live te volgen op ironman.com Mijn bib (start) nr is 576. Arie zal live met hulp van zijn mobiele hotspot twitteren. Hij is tevolgen als @keeskerdel.

Trouwe lezers bedankt voor alle support. Het eerstvolgende verslag zal een kort raceverslag zijn van mijn eerste indrukken.Een uitgebreid verslag zal dan later volgen.

Aloha en Anything us possible.
jan