Kona: Here I come!

Afgelopen week stond in het teken van de laatste grote trainingen en het pakken van de koffers.
Na de 32 km lopen (in 2 1/2 uur) en 155 km fietsen (alkmaar-renkum) vorige week kwam er deze week in het kader van de opbouw nog eens 10% bij. Zo heb ik afgelopen zaterdag in 3 uur (4 blokken van 45’ afgewisseld met 15’ fietsen) ruim 38 km gelopen. En alsof dat nog niet genoeg was stond er voor de zondag erop 5 uur fietsen op het programma, verdeeld over 2,5 uur in de ochtend (rustig duur) en 2,5 in de middag (intensief net onder wedstrijdintensiteit). Die zondag verliep anders dan ik had verwacht. Ik had ’s morgens 1,5 uur op de hometrainer gefietst en ’s middags deed ik als tempotraining mee aan de zogeheten Monstertijdrit. Dat is een tijdrit die in de polders van Flevoland ieder jaar wordt gehouden over een afstand van 122,5 km (verdeeld over drie ronden). Die tijdrit leek mij wel een aardig alternatief voor de geplande intensieve middagtraining. Om een lang verhaal kort te maken. Ik ben die tijdrit te gretig (te intensief, HF 150) gestart en na 90 km stond ik volledig geparkeerd (hongerklop) en toen waren die laatste 30 km met een fikse oostenwind nog heel lang…. na 3 uur 15 was ik eindelijk binnen met 15’ verval in de laatste ronde. Op een handje wijngums en een banaan ben ik (met de auto, dat wel) naar huis gereden. Mijn ervaring is dat je na zo’n hongerklop er sterker uitkomt, ofschoon deze geenszins was gepland.

Inmiddels ben ik volledig hersteld en heb ik al weer een loop- en een zwemtraining gedaan die beide goed aanvoelden.

Ondertussen wordt mijn aandacht opgeslokt over wat ik allemaal mee moet nemen naar Kona en wat ik per se niet moet vergeten. Uiteindelijk heb ik op aanraden van Janneke toch maar een lijstje gemaakt. Wat moet je zoal meenemen naar Kona: sunblock, vaseline (voor het schuren van het zoute water), bouillon/ORS (voor extra zout en mineralen) en je sportvoeding. Vandaag las ik op twitter een hele  handig tip om al je gels te vervoeren: in je lege drinkbussen. Verder gaat natuurlijk de gebruikelijke wedstrijduitrusting en vrije tijdskleding mee.  Aangezien er in Kona in zeewater van 26 gr celcius wordt gezwommen is het een non-wetsuit swim, dat scheelt dus bagage.
Nog  niet genoemd maar misschien wel het belangrijkste: mijn fiets. Via de KLM heb ik deze fiets al als speciale bagage aangemeld. Van een goede tri-mate heb ik een fietskoffer geleend en met mijn buurman (@prutloper, zelf ook al 2 maal Ironmanfinisher) heb ik mijn fiets ontmanteld en in de koffer opgevouwen. Nu maar hopen dat ze er bij de bagageafhandeling normaal mee doen en hij veilig in Kona aankomt. Vorige keer is het ook allemaal goed gegaan, dus waarom nu niet.
Morgenochtend, woensdag 2 oktober vlieg ik via LA naar Kona, waar ik - na 19 uur reizen -  ook op woensdag  ’s avonds 2 oktober aankom.  Het tijdsverschil heeft zo zijn voordelen. Als het goed is word ik op het vliegveld opgehaald door een tri-mate die er al zit.

De volgende dag staat dan in het teken van rusten, fiets in elkaar zetten en alvast op de fiets de Alii Drive verkennen en misschien al wat bekenden spotten. De dagen erna wordt er om de dag nog flink gefietst (4 uur) en veel in de oceaan gezwommen. Dat laatste is geen straf, want je zwemt in een aquarium en halverwege het zwemparkoers ligt er een catamaran waar je al hangende aan de rand een “capu” kunt tanken. Verder is het vooral rusten en genieten (van de sunset) en het Hawaiiaanse leven (denk aan PI Magnum).

Maandag 7 oktober arriveert mijn coach, tevens broer en trouwste supporter (en zelf ook triatleet) en de dag erna  maakt mijn zwager het gezelschap compleet. Het wordt dus een mannenaangelegenheid. Nu het vertrek zo naderde had Janneke ook wel gewild, maar het is helaas praktisch niet mogelijk.

Vanaf 8 oktober is het dan met de benen omhoog en proberen alle vermoeidheid  uit je lichaam te bannen. Afleiding is er verder genoeg. Er zijn in de week voorafgaand aan de wedstrijd allerlei activiteiten:  van een Nation Parade tot een Underpant Run.

De trip gaat nu werkelijk beginnen. Het volgende bericht komt uit Kailua-Kona.
Aloha
jan