two week left to Kona: de laatste loodjes

Vandaag over twee weken is het D-day. Op social media zie je dat iedereen met het laatste grote trainingsblok bezig is. De pro’s zitten al op Big Island, een aangrenzend eiland (Maui) of een streek met een vergelijkbaar klimaat (San Diego). Wij als hobby atleten moeten ons huiswerk naast het echte werk en het gezin doen en in en rond het huis.  Ondanks het feit dat ik nog steeds niet loop heb ik afgelopen wel een trainingsweek van 20 uur kunnen draaien, waarbij ik de looptrainingen op de crosstrainer heb gedaan. Hoe ziet dat er uit: eerst twee fietsen, dan op de gewone fiets naar de sportschool om op de crosstrainer te staan (een uur, dan heb je het wel gehad), vervolgens weer naar huis, omkleden en weer twee uurtjes fietsen. Tja, een beetje gek of fanatiek moet je wel zijn, wil je nog hoop houden op een goede wedstrijd. Misschien is het tegen beter weten in, maar dan heb ik tenminste gevoel het dat ik er alles aan heb gedaan.

Afgelopen vrijdag ben ik bij de fysio geweest en al het vocht was uit mijn knie. Hij voelt ook goed aan. Heel in de verte voel ik hem in mijn dagelijks leven. De fysio gaf groen licht om op geleide van reactie voorzichtig weer te beginnen, heel voorzichtig joggen en om de dag. Daarbij heeft hij voorgedaan hoe ik zelf een tape kan leggen om mijn knieband te ontlasten. Eerst beginnen zonder is het devies. Tape kan dan alsnog.

Vandaag heb ik eerst vier uur gefietst, waarbij de eerste twee  uur rustig (Dt1) en de laatste twee wat intensiever (dt2). Dat ging heerlijk, het weer werkte ook wel mee: matig windje, een opkomend zonnetje en een oplopende temperatuur.  Na het fietsen heb ik voorzichtig  15’gelopen, afwisselend wandelen en lopen.  Het ging maar ik het  had verwacht dat ik minder zou voelen, het was wel een gevoel waar mee te lopen viel. Ik had uitgerekend hoe ik lang ik over de marathon zou doen in het tempo dat ik vandaag liep: 4 uur en 33 min.  Finishen zou dus moeten kunnen lukken…Eerst maar eens afwachten hoe het morgen voelt.

Verder ben ik begonnen met de praktische voorbereidingen. Dat betekent lijstjes maken, dingen opschrijven die je niet moet vergeten, Inkopen doen (stekker voor de VS, schuimrubber om mijn fiets in te pakken, van die dingen) en zorgen dat de (sport)kleren die je mee neemt gewassen zijn.

Morgen nog een groot trainingsblok, dat hoofdzakelijk weer uit fietsen bestaat. Wellicht een gedeelte op de tacx om naar de Ironman van Chattanooga te kijken.  Ik  moet wel vroeg uit de veren want er zijn ook mensen die je nog even willen zien voordat je naar Kona gaat. Morgen dus ook nog wat gezelligheid en afleiding.

Volgende week nog een blog vanuit Nederland en dat vanaf donderdag komen de berichten dagelijks uit Kailua Kona, dat dan langzamerhand wordt omgeturnd tot een “Olympisch Dorp”. Atleten van all over the world komen dan letterlijk aanvliegen en strijken neer in en om Kona. Het dorpje gaat  triatlon ademen.

Mahalo

Jan